Confessioni per orchestra , 1970
Kategoria: 5. orkiestrowe
posłuchaj
Orkiestra Jeunesses Musicales
dyr. Jean Jaques Degremont
obsada: 2 fl, 2 ob, 2 cl, 2 fg, 4 cr, 3 tr, 3 tn, tb, pfte, xf, frst, gc, tmb, tmp, 4 bng, pti, gng, cmp, vn, vl, vc, cb.
rok i miejsce powstania: 1970, Częstochowa
czas trwania: ca 9’
ilość taktów: notacja beztaktowa
prawykonanie: 25.V.1973, Częstochowa
Państwowa Orkiestra Symfoniczna w Częstochowie
Zygmunt Hassa - dyrygent
inne wykonania: 24.V.1974, Częstochowa
Państwowa Orkiestra Symfoniczna w Częstochowie
Zygmunt Hassa - dyrygent
10.I.1975, Częstochowa
Państwowa Orkiestra Symfoniczna w Częstochowie
Piotr Warzecha - dyrygent
25.I.1975, Katowice
Państwowa Orkiestra Symfoniczna w Częstochowie
Zygmunt Hassa - dyrygent
23.X.1977, Częstochowa
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Częstochowskiej
Zygmunt Hassa - dyrygent
30.III.1978, Częstochowa
Orkiestra Symfoniczna Państwowej Filharmonii w Częstochowie
Zdzisław Siadlak - dyrygent
27.IV.1978, Częstochowa
Orkiestra Symfoniczna Państwowej Filharmonii w Częstochowie
Zdzisław Siadlak - dyrygent
26.V.1978, Częstochowa
Orkiestra Symfoniczna Państwowej Filharmonii w Częstochowie
Zdzisław Siadlak - dyrygent
23.X.1978, Częstochowa
Orkiestra Symfoniczna Państwowej Filharmonii w Częstochowie
Zygmunt Hassa - dyrygent
14.I.1983, Częstochowa
Orkiestra Symfoniczna Państwowej Filharmonii w Częstochowie
Piotr Warzecha - dyrygent
16.IV.1993, Częstochowa
Orkiestra Symfoniczna Państwowej Filharmonii w Częstochowie
Jerzy Kosek - dyrygent
20.X.1995, Białystok
Orkiestra Symfoniczna Państwowej Filharmonii w Białymstoku
Piotr Borkowski - dyrygent
wydania: nie wydany
nagrania: 25.V.1973, Z. Hassa, Państwowa Orkiestra Symfoniczna w Częstochowie, live; analogowe (amatorskie, taśma 9’5)
25.I.1975, Z. Hassa, Państwowa Orkiestra Symfoniczna w Częstochowie, live; analogowe (taśma 9’5)
16.IV.1993, J. Kosek, Orkiestra Symfoniczna Państwowej Filharmonii w Częstochowie, DAT („Classicord”, Warszawa), 6’52”
16.IV.1993, J. Kosek, Orkiestra Symfoniczna Państwowej Filharmonii w Częstochowie, Live, Video (amatorskie), 6’52”
rękopis: BN Mus. 4799
materiały: CBN 53227, 781 dep (partytura + głosy), ZKP N/23718 (partytura)
uwagi: utwór pisany w ramach stypendium twórczego przyznanego przez MKiS;
zakupiony przez MKiS;
komentarze:
„Finałem koncertu kompozytorskiego było prawykonanie światowe Confessioni per orchestra, kompozycji stworzonej w 1970 r. Dowodzi ona stałych poszukiwań nowych środków wyrazu i rozwoju języka wypowiedzi muzycznej częstochowskiego twórcy. Rozwój ten widoczny jest zwłaszcza w porównaniu z uprzednio wykonanym Concertino, utrzymanym w konwencji niemal klasycznej, podczas gdy Confessioni prezentują już nowoczesną technikę kompozytorską - pogranicze aleatoryzmu, tzw. aleatoryzm sterowany. Dowolność - czyniąca orkiestrę współtwórcą dzieła - jest dopuszczalna w nakreślonych przez kompozytora grani-cach.
Confessioni - Wyznania, nie są utworem autobiograficznym, lecz wyłącznie muzyczną wypowiedzią twórcy, jego credo kompozytorskim. Godnym twórcy partnerem w kreowaniu dzieła była Państwowa Orkiestra Symfoniczna, którą kierował Zygmunt Hassa.”
Wanda Malko,
Koncert kompozytorski Wojciecha Łukaszewskiego,
„Życie Częstochowy”, 29.V.1973, nr 127.
„Usłyszeliśmy naprzód zwarte i wyraziste Wyznania - Confessioni Wojciecha Łukaszewskiego, dobrze mieszczące się w konwencji polskiego sonoryzmu czy bruityzmu. Nurt to sądzę, przeżyty w swej istocie estetycznej, wszak do dziś wybrzmiewa on dziełami sprawnymi i nieraz treściwymi, właśnie w rodzaju Wyznań. Po roku, jaki oddzielił prawykonanie partytury (...) na interesującym koncercie autorskim, powiedzieć można o Confessioni to, co wówczas: w tece Łukaszewskiego jest ta próba odświeżeniem wartym dalszych bardziej jeszcze osobistych rozwinięć.”
Ryszard Gabryś,
Polska muzyka współczesna w Częstochowie,
„Ruch Muzyczny”, 7.VII.1974, nr 14.
„Pełny sukces odniosła orkiestra zarówno interpretacją Confessioni Wojciecha Łuka-szewskiego, jak i V Symfonii D. Szostakowicza. Confessioni, znane już z kilku wykonań, mogą stać się przedmiotem ciekawych obserwacji. Nasuwa się tu jednak przede wszystkim spostrze-żenie oczywiste i bezsporne: ostateczny obraz dźwiękowy dzieła, jego bardziej lub mniej inte-resujący przebieg jest wynikiem koncepcji dyrygenta. Katowickie wykonanie Confessioni, stwarzające nowy, fascynujący kształt dźwiękowy tego wartościowego utworu, świadczy, iż Z. Hassa jest znakomitym wykonawcą muzyki współczesnej.”
Wanda Malko,
Katowicki sukces,
„Gazeta Częstochowska”, II.1975
„W utworze tym autor zastosował technikę aleatoryzmu sterowanego. Dowolność dotyczy tu, na przykład kolejności wejść instrumentów, na poszczególnych odcinkach dopuszczalne są pewne odchylenia rytmiczne. Jest to utwór jednoczęściowy. Rozbudowana grupa instrumentów perkusyjnych oraz interesujące zestawienia grup instrumentalnych są źródłem ciekawych efektów sonorystycznych. Tremola, powtarzanie i zatrzymywanie dźwięków, glissanda dają określone efekty brzmieniowe. Spotykamy tu zestawienia dźwiękowe typu klasterowego, częste są też współbrzmienia sekundowe. Punkt kulminacyjny występuje na samym końcu utworu.”
Maria Bączyńska-Rajchel,
Katalog tematyczny dzieł Wojciecha Łukaszewskiego,
(praca magisterska), Częstochowa 1981.
„Technika kompozytorska Confessioni reprezentuje pogranicze aleatoryzmu. Jest to aleatoryzm sterowany. Dowolność dotyczy tu kolejności wejść poszczególnych instrumentów na pewnych odcinkach. Dopuszczalne są także możliwości odchyleń rytmicznych, lecz czas trwania tych fragmentów jest ściśle określony. Rozbudowana grupa instrumentów perkusyjnych, niekonwencjonalne zestawienia grup instrumentalnych są źródłem ciekawych efektów sonorystycznych. Logika konstrukcji formalnej, wrażliwość w kształtowaniu struktury energetycznej, konsekwentne planowanie kulminacji, stanowią o zawartości i spoistości utworu.”
Wanda Malko,
Omówienie programu Koncertu Muzyki Polskiej,
Częstochowa, 14.I.1983.
„Confessioni, zainspirowany lekturą Wyznań Św. Augustyna utwór, na orkiestrę z rozbudowaną grupą instrumentów perkusyjnych, pozostawia znaczną swobodę wykonawcom. Czynnikiem organizującym aleatoryczne przebiegi jest bardzo logiczny i przemyślany plan dynamiczny utworu z dominującą kulminacją końcową oraz swoista polichóralność oparta na przeciwstawianiu brzmienia różnych grup instrumentalnych.”
Izabela Pacewicz, Pamięci Wojciecha Łukaszewskiego, omówienie programu Koncertu Monograficznego Wojciecha Łukaszewskiego, 16.IV.1993.
