Elżbieta Kamkow, Wspomnienia wspólnej pracy z Wojciechem Łukaszewskim



Elżbieta Kamkow [1995]
 
Wspomnienia wspólnej pracy z Wojciechem Łukaszewskim
 
            Z osobą Wojciecha Łukaszewskiego wiążę wspomnienia wieloletniej współpracy w Państwowych Szkołach Muzycznych I i II stopnia w Częstochowie.
            Początkowo znałam Wojciecha Łukaszewskiego jako nauczyciela prowadzącego przedmioty teoretyczne w szkole muzycznej II stopnia. Swoją osobowością, umiejętnościami zawodowymi oraz otwartością bardzo szybko zyskał uznanie wśród pedagogów i nadrzędnych władz szkolnych.
            Wynikiem tego było powołanie Wojciecha Łukaszewskiego na stanowisko dyrektora Państwowych Szkół Muzycznych I i II stopnia w Częstochowie. Równocześnie mnie powierzono funkcję zastępcy dyrektora.
            Miałam zatem znakomitą okazję poznania Wojciecha Łukaszewskiego jako organizatora pracy szkolnej.
            W pracy z pedagogami Dyrektor Łukaszewski wykazywał bardzo dużo zrozumienia, stawiając równocześnie duże wymagania pod względem nauczania i samokształcenia. W tym celu stworzył cykl koncertów pedagogów, które odbywały się w szkole muzycznej lub w Filharmonii Częstochowskiej.
            Nowatorstwo Dyrektora Łukaszewskiego w pracy pedagogicznej objawiało się również w dążeniu do porównywania osiągnięć uczniów i nauczycieli z innymi szkołami muzycznymi. Mam tutaj na uwadze utrzymywanie stałego kontaktu ze szkołą muzyczną w Bohuminie (Czechosłowacja).
            Organizowane wyjazdy do Bohumina i odbywające się tam koncerty uczniów szkół muzycznych I i II stopnia były znakomitą okazją do oceny osiągnięć  muzycznych i do wymiany doświadczeń. Wiązały się również z możliwością poznawania warunków pracy naszych Sąsiadów. Porównywanie poziomu uczniów i pracy nauczycieli dokonywało się również wtedy, gdy uczniowie ze szkoły muzycznej z Bohumina brali udział w koncertach organizowanych w szkołach muzycznych w Częstochowie lub w Filharmonii Częstochowskiej.
            Dyrektor Wojciech Łukaszewski umiejętnie dzielił czas na działalność pedagogiczną i kompozytorską.
            Z twórczości W. Łukaszewskiego pozostały mi w pamięci: Trzy pieśni do słów E. Cichli-Czarniawskiej, Pieśni Księżyca do tekstów F. Garcia Lorki, Mała kantata historyczna, Epizody na orkiestrę, Concertino na fortepian i orkiestrę, Confessioni. Wymienione wyżej utwory pozostawiły w mojej pamięci ślad przeżycia emocjonalno-estetycznego.
            Na szczególne podkreślenie zasługuje ciągłe dążenie W. Łukaszewskiego do poprawienia warunków lokalowych szkoły.
            Z wielkim żalem żegnaliśmy Wojciecha Łukaszewskiego odchodzącego od nas na zawsze. W osobie W. Łukaszewskiego widzieliśmy dobrego organizatora pracy szkolnej, życzliwego kolegę, niezwykle otwartego, i kompozytora który mógłby jeszcze wiele powiedzieć przez swoją twórczość.

30 czerwca 2019