Suita w dawnym stylu na kwintet dęty, 1976

Kategoria: 2. kameralne

obsada: fl, ob, cl, fg, cr
części:
I Preludium (Molto tranquillo) posłuchaj
II Fughetta (Andante) posłuchaj
III Gawot (Andantino) posłuchaj
IV Rondo (Allegro scherzando) posłuchaj

wyk. Zespół Kameralistów Polskich Camerata Vistula

rok i miejsce powstania: 1976, Częstochowa
czas trwania: ca 12’
ilość taktów: 305 (119 + 45 + 30 + 111)

prawykonanie: 1976, Ostrava (Czechosłowacja)
Kwintet Dęty Filharmonii Częstochowskiej:
Marian Ambroży - flet
Wenancjusz Szołtysik - obój
Włodzimierz Gołębiowski - klarnet
Mieczysław Hłond - fagot
Piotr Tyrała - róg

inne wykonania: 6.XII.1977, Bohumin (Czechosłowacja)
Kwintet Dęty Filharmonii Częstochowskiej:
Marian Ambroży - flet
Wenancjusz Szołtysik - obój
Włodzimierz Gołębiowski - klarnet
Mieczysław Hłond - fagot
Piotr Tyrała - róg

27.II.1978, Warszawa
Kwintet Dęty Teatru Wielkiego w Warszawie:
Andrzej Wojakowski - flet
Mieczysław Mazurek - obój
Ryszard Tuszewski - klarnet
Bogumił Gadawski - fagot
Zbigniew Choma - róg

27.IV.1979, Częstochowa
Kwintet Dęty Filharmonii Częstochowskiej

22.VI.1981, Warszawa
Warszawski Kwintet Dęty „Da Camera”:
Grzegorz Cimoszko - flet
Andrzej Cieślewicz - obój
Mirosław Pokrzywiński - klarnet
Zbigniew Płużek - fagot
Tadeusz Boniecki - róg

10.IV.1983, Częstochowa
Kwintet Dęty Filharmonii Częstochowskiej:
Marian Ambroży - flet
Marek Limanowski - obój
Włodzimierz Gołębiowski - klarnet
Jerzy Bober - fagot
Maryla Konieczak - róg

14.IV.1983, Częstochowa
Kwintet Dęty Filharmonii Częstochowskiej:
Marian Ambroży - flet
Marek Limanowski - obój
Włodzimierz Gołębiowski - klarnet
Jerzy Bober - fagot
Maryla Konieczak - róg

26.V.1993, Warszawa
Zespół Kameralistów Polskich „Camerata Vistula”:
Robert Nalewajka - flet
Przemysław Nalewajka - obój
Dariusz Falana - klarnet
Tomasz Lewandowski - fagot
Tomasz Bińkowski - róg

19.X.96, Białystok
Białostocki Kwintet Dęty:
Krystyna Gołaszewska - flet
Anna Kisielewska - obój
Beniamin Przeździęk - klarnet
Tomasz Czekała – fagot

27 kwietnia 2001, Częstochowa, Sala Koncertowa Filharmonii Częstochow-skiej
Koncert jubileuszowy z okazji 25-lecia Kwintetu Dętego Filharmonii Często-chowskiej
Kwintet Dęty Filharmonii Częstochowskiej:
Anna Zmarzły – flet
Marek Limanowski – obój
Włodzimierz Gołębiowski – klarnet
Jerzy Bober – fagot
Henryk Iwaniuk – róg

28 stycznia 2004, Częstochowa, Aula Zespołu Szkół Muzycznych
Koncert kameralny Wspomnienie o Wojciechu Łukaszewskim
Kwintet Dęty Filharmonii Częstochowskiej:
Anna Zmarzły – flet
Marek Limanowski – obój
Włodzimierz Gołębiowski – klarnet
Jerzy Bober – fagot
Henryk Iwaniuk – róg


wydania: Wydawnictwo Agencji Autorskiej, Warszawa 1979 (partytura)

rękopis: BN Mus. 4812
materiały: AA 1979 (partytura);
ZKP N/22812, N/22813, N/23722;
BN Mus. III. 107.627, Mus. III. 107.628;
AMFC 58386, 58387, 64873;
(partytura + głosy w posiadaniu rodziny);

utwór dedykowany Kwintetowi Dętemu Filharmonii Częstochowskiej;

komentarze:
„Suita w dawnym stylu na kwintet dęty nawiązuje do barokowego wzoru. Spokojne, majestatyczne Preludium poprzedza ruchliwą Fughettę, opartą na wyrazistym, trzytaktowym temacie, trzyczęściowy Gawot i lekkie, żartobliwe Rondo. Wszystkie te części zarówno w ar-chitektonice jak i stosowanych środkach polifonicznych i rozwiązaniach rytmicznych stanowią dwudziestowieczny „pastiche” tradycyjnych form.”
Izabela Pacewicz,
Pamięci Wojciecha Łukaszewskiego,
omówienie programu Koncertu Muzyki Kameralnej Wojciecha Łukaszewskiego,
Warszawa, 26.V.1993.

„(...) Bardziej „eklektyzującym” nawiązaniem do przeszłości była Suita w dawnym stylu na kwintet dęty. Pierwsza część to Preludium, dostojnie wprowadzające słuchacza w „archaiczny” klimat utworu; następująca po nim Fughetta pełna jest ruchu i życia; kontra-stuje z nią Gawot - trzecia część cyklu. Finał utrzymany jest w formie ronda. Cały utwór jest lapidarny i zwięzły tak formalnie, jak i w kształtowaniu drobnych struktur energetycznych”.

Andrzej Sułek,
Wojciech Łukaszewski - twórca zapomniany,
„Ruch Muzyczny” 25.VII.1993, nr 15.



„Część I Preludium ma budowę ABA1 (...). Metrum 2/2 występujące w części I Suity w dawnym stylu sugeruje sięgnięcie do środków baroku. Pod koniec części II - Fughetty - pojawia się typowa dla baroku nuta pedałowa. Część III posiada budowę ABA1. Charakterystyczne dla części A są współbrzmienia o dużej roli sekund (przeważnie wielkich). Część IV charakterem swym przypomina gigue. Wskazuje na to zarówno szybkie tempo utworu, jak również metrum 6/8. Budowa formalna tej części posiada schemat ABACA Coda. Suita w dawnym stylu jest atonalna. Można tu mówić o swego rodzaju rozszerzonej diatonice, w której kompozytor równorzędnie traktuje materiał dźwiękowy. Wielkie sekundy są często składnikami akordów.”

Maria Bączyńska-Rajchel, op. cit., s. 101